Dortmund Eems kanaal
Het Dortmund-Eemskanaal is een 265 kilometer lang kanaal tussen de haven van Dortmund en Emden. Dit kanaal verbindt tevens het Ruhrgebied en het Mittellandkanaal. Het bestaat uit een noordelijk en een zuidelijk gedeelte. Het zuidelijke gedeelte loopt van Dortmund tot aan de splitsing van het Mittellandkanaal. Dit gedeelte heeft twee sluizen. Dit is het belangrijkste gedeelte en wordt daarom ook verdiept en verbreed, zodat groot-rijnschepen over enkele jaren via het Wesel-Dattelnkanaal, het Dortmund-Emskanaal, het Mittellandkanaal, het Elbe-Havelkanaal en de Untere-Havelstrasse naar Berlijn kunnen. Het noordelijke gedeelte heeft twaalf sluizen en is van minder groot belang.
In 1892 werd met de aanleg van het kanaal begonnen. Veel van het graafwerk werd verricht door machines, maar tijdens de piekjaren waren er meer dan 4000 werknemers actief. Van het personeel kwam zo'n 30% uit het buitenland waaronder Nederlandse, maar ook Italiaanse metselaars en steenhouwers. De totale kosten, inclusief de subsidie voor de havens langs het kanaal, bedroegen ongeveer 80 miljoen Duitse mark. Op 11 augustus 1899 werd het DEK officieel geopend door keizer Wilhelm II.
Er werd veel gebruik gemaakt van het DEK waardoor aanpassingen noodzakelijk waren. In 1943 werd al 18 miljoen ton vracht over het kanaal vervoerd. Niet alleen de schaalvergroting bij de binnenvaart, grotere schepen, maar ook de verandering van sleepvaart naar gemotoriseerde schepen en de introductie van duwboten in de zeventiger jaren maakten verbeteringen nodig. In het zuidelijke deel van Dortmund naar de kruising van het Mittellandkanaal bij Bergeshövede werd het kanaal verbreed en verdiept en zo geschikt gemaakt voor grote motorvrachtschepen en voor duwboten. Grote schepen kunnen dan via het Wesel-Dattelnkanaal, het Dortmund-Emskanaal, het Mittellandkanaal, het Elbe-Havelkanaal en de Untere-Havelstrasse naar Berlijn varen.